Olifantenpaadjes. Het woord alleen al heeft voor mij een zekere charme. Het klinkt lief maar toch doortastend. Volgens wikipedia is een olifantenpaadje “een niet-officieel fiets- of wandelpad dat door gebruikers van de reguliere fiets- en wandelpaden in de loop van de tijd wordt gecreëerd”. Dat mag dan waar zijn, maar eigenlijk is het woord “olifantenpad” natuurlijk niet door mensen ontstaan maar door olifanten. Olifantenpaadjes zijn vernoemd naar de eigenschap van olifanten om altijd de kortste weg te kiezen en zich niet in het minst druk te maken over het afwijken van een geplaveid pad. Olifanten hebben ook de neiging altijd hetzelfde pad te volgen. Hierdoor slijt een zichtbaar pad uit in de begroeiing. En hoewel wij natuurlijk in een wijk wonen die grotendeels bestaat uit bestrating, zijn er zelfs in die kleine stukjes groen nog olifantenpaadjes te herkennen. Bijvoorbeeld dwars door het plantsoentje op het pleintje in de Van Cortenbachstraat. En over het heuveltje in de speeltuin. Maar ook op het hondenveld. Daar zie je een grote wandelcirkel die inmiddels door veel mensen en honden belopen is, maar vervolgens zie je van links naar rechts verschillende minder zichtbare olifantenpaadjes. Wie maakt ze? En waarom? Als je goed kijkt zie je overal om je heen olifantenpaadjes. Ik vraag me af of ieder volk de neiging heeft om olifantenpaadjes te maken. Of zou het alleen iets van die eigenwijze Hollanders zijn? En van olifanten natuurlijk. Toch hebben die olifantenpaadjes ook iets moois. De kortste weg zoeken van begin- naar eindpunt, zonder je af te laten leiden door andere zaken op je route. Met een bijna grenzenloze vastbeslotenheid je doel zien te bereiken. Dat is toch mooi? Ik heb wel bewondering voor zoveel vastberadenheid en ambitie. Misschien omdat het bij mij ontbreekt. Ik lijk door het leven te zwalken, zonder duidelijke richting of structuur. Go with the flow. Daar is ook iets voor te zeggen, hoor. Het leven nemen zoals het komt. Iets moois proberen te maken van hetgene dat er op je pad komt. Hier ligt echter wel ook meteen een risico op de loer. Namelijk dat je zo wordt afgeleid door alles wat er op je pad komt, dat je het doel uit het oog verliest. Als je het doel al bereikt dan zal het veel later zijn dan de vastberaden tegenpool, die op hetzelfde moment vertrok.
Maar ja, wat is jouw doel in het leven? Bereiken wat je al jong voor ogen had? Of genieten van de kleine dingen en leven in het nu? Ieders doel zal verschillend zijn. Ik heb geen idee wat ik wil worden als ik groot ben. Ik hoef geen groot huis, macht of veel geld. Niets van dat alles. Ik bewandel olifantenpaadjes en wordt afgeleid door alles wat groeit en bloeit onderweg. Mijn doel ligt niet aan het einde van de route, maar is de weg ernaartoe.