Inmiddels heb ik geleerd dat ‘ontspullen’ een continu-proces is geworden bij ons in huis. Een paar jaar geleden zijn we serieus begonnen met ontspullen toen we besloten onze gehuurde garagebox leeg te maken en de huur op te zeggen. Dit werd gevolgd door het ontspullen van ons huis en daarna het huis van mijn moeder die na een CVA naar een verpleeghuis moest. Hoewel ik altijd al talent had voor opruimen en structureren, ben ik inmiddels ook een ervaren opruimcoach. Eerlijk is eerlijk. Ontspullen is makkelijker als je genoeg geld hebt. Stel dat je iets wegdoet waar je spijt van krijgt. Als het slechts een gebruiksartikel is dan heb je met geld in no time vervanging gekocht. Als je minder financiële middelen tot je beschikking hebt dan zal je minder impulsief te werk moeten gaan en kan een categorie ‘in overweging’ een oplossing zijn. Na een jaar neem je deze categorie opnieuw onder de loep en wat je niet hebt gebruikt, kan alsnog weg. Een mens gebruikt de ruimte die hij tot zijn beschikking heeft. Ik heb evenveel opslagproblemen als een vriendin die een villa heeft. Bijzonder eigenlijk dat mensen zoveel spullen om zich heen verzamelen. Het zijn maar spullen! Hoe belangrijk kan het zijn? Maar als de stapel folders op mijn deurmat valt, kan ik het toch niet laten om ze door te bladeren en te kijken welke aanbiedingen een verrijking van mijn leven zouden kunnen zijn of onmisbaar zelfs. En ik wist niet eens dat het onmisbaar was, kun je nagaan. Hilarisch toch? Daarom ben ik zo blij met de besloten facebookpagina voor de bewoners van onze wijk. De uitwisseling van spullen tussen de bewoners is geweldig om te zien. Het gezin op nummer 87 heeft een houten plank nodig die wij toevallig over hebben na een recente herinrichting. De overbuurvrouw heeft een plant die te groot is geworden dus die krijgt een nieuwe plek bij een goede buur. Spaarzegeltjes en PSV-plaatjes vinden een dankbare bestemming. Maar ook de keukenuitzet voor het studentenhuis wordt met behulp van bijdragen uit de buurt volledig bij elkaar verzameld. Zelfs deuren worden hergebruikt in het huis van een wijkgenoot. Al die spullen vinden een nieuwe bestemming en de nieuwe eigenaren zijn er minstens zo gelukkig mee als de vorige ooit waren.
Ook het lenen van items zoals een stofschaar voor een projectje, statafels voor een feestje en een kruiwagen voor die stapel stenen zijn niet alleen mooie bijdragen aan de verbinding met je buurtgenoten maar ook aan verduurzaming. Die spullen hoef je dus niet meer aan te schaffen voor die enkele keer dat je ze misschien nodig hebt. Enige tijd geleden werd er een nieuw fenomeen op de facebookpagina gespot, namelijk een spel genaamd Kolonisten van Katsjing. Doel van dit spel is om zonder uitwisseling van geld je eten bij elkaar te ruilen en dit zo lang mogelijk vol te houden. Dus de groenten ruilen tegen rijst of iets anders dat je nog in de kast hebt staan. Zo heb ik broodbeleg geruild tegen eieren en iemand anders had weer iets anders op de plank staan dat geruild kon worden tegen een ander handig ingrediënt. Varianten hierop zijn de Tuinkolonisten van Katsjing. Zaden en bloempotten wisselen van eigenaar en zonder financiële tegenprestatie is iedereen weer blij. Natuurlijk moet er geen misbruik van gemaakt worden. Het moet realistisch blijven en het lijkt me niet de bedoeling dat je om levensmiddelen gaat vragen buiten het spel om en als de supermarkt open is. Maar wij roepen al gekscherend dat onze voorraadkast overbodig is geworden, want de wijk is de voorraadkast. Je hoeft maar een oproep te plaatsen op facebook en het moet wel gek lopen als niemand je kan helpen aan het gevraagde product. En mocht het op die manier echt niet lukken dan is de supermarkt, de stad en de bouwmarkt gelukkig niet ver. Wat een prachtige bijdrage leveren wij op deze manier gezamenlijk aan duurzaamheid.