Ik zit in de trein en forens naar huis. Ik heb me teruggetrokken in het hoekje van de treincoupe. Het is niet druk en ik geniet van mijn besloten zitplaats. De cadans van het ritme van de trein werkt rustgevend. De ramen in de coupe zijn vies. Dat zijn ze altijd eigenlijk. Door het vuil kijk ik naar buiten en zie een waterig zonnetje schijnen over de weilanden. Het vroege lentegras oogt fris. De bomen zijn nog grotendeels kaal maar laten van dichtbij al voorzichtig knoppen en jong ontluikend blad zien. Zojuist heb ik op het station de nieuwe Happinez gekocht. Eens zien wat voor interessante, leerzame of inspirerende artikelen het tijdschrift me gaat bieden. Na de eerste luchtige artikelen stuit ik op een artikel over een Japanse levensfilosofie. Eerlijk gezegd voel ik niet echt een connectie met Japan. Ik begrijp de mensen niet, de cultuur niet en behalve sushi, begrijp ik het eten ook niet. Maargoed, vol optimisme begin ik aan het artikel en al snel voel ik een juichend gevoel in mijn maagstreek. Hoe herkenbaar. Dit is wat ik altijd al doe. Dit is precies wat ik bedoel. Ik heb er ongetwijfeld zelfs al eerder over geschreven. Weliswaar zonder het een naam te geven, maar toch. De beschreven filosofie is zo helemaal “ik” dat ik het bijna niet kan geloven. Waar gaat het dan over, vraag je je af? Het gaat over Shinto een filosofie met een grote liefde en eerbied voor de natuur, waarbij rituelen draaien om schoonmaken in alle vormen. Het Japanse woord voor vervuiling is ‘kegare’ en je hebt ‘kegare’ in allerlei vormen. Natuurlijk om je heen, in de vorm van luchtvervuiling, een vieze vloer en ongewassen ramen, maar ook in jezelf. Lichamelijk maar meer nog geestelijk. Ballast, trauma, emoties, wat dan ook. Wie vuil is door stress, woede of zorgen kan niet in contact komen met de zuivere energie van de natuur, van jezelf. Want zelf maak je ook deel uit van de natuur. En hoe ga je dan al die ‘kegare’ dan te lijf? Gewoon ‘niet lullen maar poetsen’ dus. Door simpel fysiek aan de slag te gaan en te gaan schoonmaken. Ja precies, vloeren dweilen en ramen lappen. Door het schoonmaken van de ruimte kom je meer in contact met de ruimte om je heen en ruim je ook je hoofd op. Het werkt, voor mij, echt zo. Ondanks wat mijn omgeving soms lijkt te denken, vind ik schoonmaken zelf een vreselijke bezigheid, maar het doet iets in mij dat me rust geeft. Het maakt schoon in mijn hoofd. Als ik verdriet heb of moeilijke dingen te verwerken dan ga ik schoonmaken en opruimen. Allerlei reinigingsrituelen maken onderdeel uit van deze Shinto-filosofie. Zoals het koud afdouchen na een warme douche. Heerlijk verfrissend is dat. Het verfrist je niet alleen lichamelijk maar geeft ook energie. Een soort schok waardoor je lichaam en geest in één klap (of douchestraal) wakker en opgefrist zijn. Daarnaast is een heel belangrijk onderdeel van deze filosofie het contact met de natuur. Door je open te stellen en echt deel uit te maken van de natuur voel je de louterende werking van de omgeving. Nee dan moet je niet tussen de flatgebouwen in gaan staan, maar gewoon in onze mooie groene speeltuin of een fijne wandeling in het bos. Echt tussen de bomen en het groen. Als ik daar echt de tijd voor neem voel ik de bewondering en dankbaarheid voor de natuur en het geluk daar deel van uit te maken. Ik kan er niets anders van maken. Dit ben ik. Terwijl de trein doorstommelt over de rails besluit ik dat ik meer informatie wil gaan zoeken over Shinto. Ik ben benieuwd. Eenmaal thuis plof ik achter de laptop en dan geeft Wikipedia een ander beeld van het Shintoïsme dan het wat ik zojuist heb gelezen. Misschien zijn er ook kanten aan die me minder aanspreken, maar ik besluit het te negeren en de eerder genoemde aspecten van de natuurreligie te omarmen. De dagen worden langer, de temperatuur loopt voorzicht op en het voorjaar is in aantocht. Ik besluit de ramen open te gooien, de gordijnen te wassen en al het opgehoopte stof van de winter het huis uit te jagen. De koele wind stroomt door de open ramen het huis binnen om de bedompte lucht te vervangen door een zuurstofrijke frisse bries met de geur van lentegroen en bloesem. Samen met het verwijderen van de vlokken stof van onder de meubels, wordt mijn hart lichter en mijn hoofd helderder. De winter was lang en ook zwaar soms, maar het voorjaar komt er aan. In mijn hoofd en in mijn hart. Het wordt lente.